Zamek w Wiźnie należał do najstarszych grodów na Mazowszu. Jak wynika z dokumentów zachowanych w Archiwum Diecezjalnym w Płocku, został on zbudowany w 1130 r. przez księcia Zbigniewa, brata Bolesława Krzywoustego.
Od połowy XII wieku gród w Wiźnie stał się siedzibą kasztelanów znanych z imienia, a następnie starostów. Bywali tu królowie i książęta, przebywała w nim królowa Bona wraz z córkami. Często zamek wiski odwiedzał Zygmunt August, zatrzymując się tu w czasie podróży z Krakowa do Wilna. Taka sytuacja miała miejsce również w 1551 roku podczas odprowadzania zwłok jego ukochanej Barbary Radziwiłłówny.
Usytuowanie grodziska w Wiźnie na wysokiej, górującej nad okolicą skarpie nadnarwiańskiej, stwarzało dogodne warunki obronne. Od wschodu Narew, za nią były duże obszary zabagnień. Od południa i zachodu dostępu broniła bagnista dolinka, z przepływającą bezimienną strugą.
Ze wzgórza rozciągał się rozległy widok o zasięgu nawet 5 km. Obronność tego grodu wzrastała dodatkowo wiosną i jesienią, kiedy to Narew tworzyła ogromne rozlewiska, tworząc barierę nie do przebycia. Oprócz tego zamek od północy był wzmocniony wałem obronnym, zbudowanym z gliny, iłu, piasku, drewna i kamieni. Gród przetrwał od XII wieku aż do połowy XVII wieku, gdy został doszczętnie zniszczony przez Szwedów.
Tekst: Natalia Pawlak na podstawie Brodzicki Czesław „Początki osadnictwa Wizny i ziemi wiskiej na tle wydarzeń historycznych w tym regionie Polski (do 1529 roku)”